کد مطلب:302704 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:293
جدار و کنز مخفی
گفته شد، كه مراد از كنز تحت جدار در آیه ی مباركه علمی بود كه از پدران آنان بجای مانده بود، كه خضر در حفظ و حراست از آن همّت گماشت، تا به اهلش رسیده، و نامحرمان و نااهلان را بدان دست رسی نباشد.
آنگاه كه اسرار علوم و حقائق مكنون را رسول خدا به علی بن ابی طالب تعلیم و ذخیره ی قلوب پاك و طاهر فرزندان او گردانید [1] ، نه
تنها در حفظ آن كوشا نگردیدند، بلكه همواره در صدد تخریب آن برآمده، و دیگران را نیز بر آن ترغیب نمودند!!
از آن زمان كه در «یوم الدار» علی بن ابی طالب مورد توجه رسول خدا قرار گرفت، و بنا بر آن نهاده شد كه او وصی و خلیفه ی بعد از نبی بوده باشد، كینه ی او نیز در دلهای جماعت منافق قرار گرفت، و با آن به ستیز برخاستند.
حق او را در خلافت پایمال، و تمامی فضیلتهای انسانی را یكجا نابود، و رعایت شئون دینی و اخلاقی را مهمل و بدون خاصیت گردانیدند، سقیفه ی فتنه را پا نمودند، خانه ی وحی را مورد تاخت وتاز خود قرار داده، و دختر پیامبر خدا را كه تنها و بی یاور گریده بود مظلومانه مورد ستم و ظلم قرار دادند.
و اما این حسادت [2] و رقابت و كینه توزی بر این كنز گرانبها كه تا حدّ ممكن رسول خدا در اختفای آن سعی نموده بود هیچگاه با رفتن علی و فاطمه هم بپایان نرسید.
ستمهای ستمگرانه را بر سبط اكبر روا داشته و شقاوت و بیداد بنی امیه و بنی مروان آغاز، تا واقعه ی طف و قتل سیّد الشهدا علیه السلام و اسارت اهل بیت او یكی پس از دیگری واقع گردید.
و چگونه نشان دادند كه با آن كنز مخفی الهی كه در سینه ها مستور بود به جنگ برخاسته، و فرزندان پیامبر را در معرض ظالمانه ترین
بی حرمتیها قرار دهند.
و اگر روزی امام صادق شیعه را مورد خطاب قرار داده و به آنها در مورد این كنز الهی سخن گفت، عظمت كنز ولایت و امامت را همراه با شدّت بخل و كینه ی دشمنان را خاطر نشان گردانید، كه فرمود: انتم فی الناس كالنحل فی الطیر و لو ان الطیر یعلم ما فی اجواف النحل ما بقی منها شی الا اكلته. [3] .
یعنی: مثل شما در میان مردم همانند زنبور عسل می باشید، اگر پرندگان بدانند كه در جوف زنبور عسل چه چیزی می باشد، زنبور عسلی پیدا نمی گردد مگر اینكه او را شكار نموده و می خوردند.
[1] بصائر الدرجات: 377، بحارالانوار 174:2 رقم 11.
[2] بصائر الدرجات: 37 باب 18، بحارالانوار 175:23 قم 5 تا 12.
[3] وسائل الشيعه 416:11 رقم 7 باب 24.